Roberto Fanari's artistieke proces is gericht op editing en cinematografische post-productie. Zijn belangrijkste doel is om de bestaande visuele bronnen te harmoniseren in een ongekende structuur om de perceptie van de kijker te lokken. De kunstenaar bewerkt afzonderlijke elementen, geselecteerd uit een complexe visuele werkelijkheid. Fanari, bouwt aldus een perceptueel apparaat dat het gevolg is van een post-productie ontwerpproces.

 

De bronnen in kwestie zijn geselecteerd uit een repertoire aangeboden door de geschiedenis van de westerse kunst. Met als resultaat: een cultureel visueel apparaat dat geplaatst wordt in de collectieve verbeelding.

 

Fanari limiteert zich niet tot primitieve en maagdelijke beelden alleen, het is een doordringende regen van visuele prikkels. Favoriete beelden zijn vaak afbeeldingen die bijna vergeten zijn, vanwege hun buitensporige mnemonische lagen en hun associatie met cultuurverschijnselen. Verzwakte visuele elementen, ontdaan van de mogelijke betrokkenheid van de kijker, krijgen een nieuwe perceptuele mogelijkheid als gevolg van een dubbel vervangingsproces (het contextualiseren en opnieuw samenstellen binnen het kader van een nieuw raamwerk). Elementen die hun primaire betekenis hebben overleefd en hebben uitgeput krijgen vervolgens opmerkzaam een nieuwe betekenis ten gevolge van de combinatie waarop de kunstenaar de elementen onderwerpt. Het opnieuw samenbrengen biedt ook een materiele transformatie, een zogenaamde inter-mediale vertaling die de originele elementen bevrijdt van hun referentie en identiteit. Dit vertalingsproces in combinatie met een schaalverkleining onderwerpt het werk tot een kant en klare interpretatie van een meer correcte assemblage van geproduceerde elementen. De kijker is dus onderworpen aan getuigenissen en symbolen van het onderzoek dat de kunstenaar coherent naar voren brengt, over de dialectiek tussen natuur en cultuur en tussen waargenomen elementen en geproduceerd elementen.

 

Het uiteindelijke doel is altijd dat van het betrekken van de kijker, het vrijmaken van de geest van een puur passieve en contemplatieve houding ten opzichte van het onderwerp naar een perceptuele en actieve betrokkenheid.  Het element in kwestie is de sleutel in het verzoek de kijker te bereiken. Een proces waarbij nuances oplossen in zwart, waardoor een visuele reis alleen maar schijnbaar paradoxaal blijkt. Het is de overmaat aan het licht dat de visie blokkeert, terwijl de schaduwen van de duisternis een scherpere kijk dwingen die verantwoordelijk zijn voor het articuleren en het invullen van een scherpzinnige reis.

 

Fanari presenteert een pad waar de kijker wordt gevraagd subjectief waar te nemen, terwijl de kunstenaar opzettelijk elementen verstrooit, ontworpen om de kijker te betrekken en te activeren in een rol als co – auteurschap. Het werk eist een onafhankelijkheid van een referentiepunt. Assemblages eisen een autonomie van expressie door middel van een virtuoos proces van iconische zelfrealisatie. Deze zijn in werkelijkheid herkenbare onderwerpen, niet gecontextualiseerd aan de zintuigelijke wereld, maar meer als bestaande “perceptuele lokaties”, de terugkeer naar een primaire ervaring.  Dit uitgebreid bestudeerde en gekalibreerde symfonie is een proces van visuele zuivering en een visionair “nulpunt”, dat de kijker dwingt te kijken naar een spiegelachtig proces van ontbinding.

 

Juni 2014,  Alessandro Romanini

 

 

Main Public exhibitions:

“Museu Calouste Goulbenkin” -  Lisboa

“Museu Nacional Soares Dos Reis” -  Oporto

“Casa della Cultura Italiana”  -  Marseille

“Villa Bottini” -  Lucca

“Palazzo Panichi”  -  Pietrasanta

“Chiostro di Sant'Agostino”  -  Pietrasanta

“Lu.C.C.A. - Lucca Center of Contemporary Art”  -  Lucca

“Museo della Reggia di Caserta”  -  Caserta

 

Gallery major exhibitions:

“Studio Oggetto”  -  Milano

“Galleria Ammiraglio Acton”  -  Milano

“Mediarte”  -  Caserta

“FOLINIARTE” -  Chiasso

“GalleriaNumero38” -  Lucca

www.robertofanair.com

 

 

Roberto Fanari